2 PETER 1:1-11 In his first letter, Peter emphasized suffering and the role it was playing in the lives of believers. In his second letter, Peter emphasized practical Christian living. Second Peter emphasizes faith and godly living and warns against tolerating false teachers who are leading people away from the truth. The letter ends with the certainty of Christ’s return and the impact it has on believers in creating a desire for holy living The writer of 2 Peter identified himself as the apostle Peter (2 Pet. 1:1), using the Semitic version of Simeon used elsewhere only in Acts 15:14. In the letter he referred to events that were personal to Simon Peter the apostle. The writer was an eyewitness of the transfiguration (2 Pet. 1:16-18), which would only have been true of Peter, James, and John. He even quoted the words spoken at that event (1:17) Writing toward the end of his life, Peter reminded his readers of the return of Christ and urged them to combat false teaching that may have grown even stronger after his death. He wrote pastorally to his recipients out of concern for the church. STAND ON GOD’S COMPLETE PROVISION (2 PET. 1:3-4) VERSE 3 We have tremendous resources based on our knowledge of Christ. This knowledge of Him is relationship knowledge rather than merely knowledge about Him. We know Him not because of any inherent abilities but because Jesus called us to Himself. We are saved not by our own abilities but by divine power. However, because of that salvation, God has given us everything required for life and godliness. By life, Peter meant eternal life, which is a gift of God. By godliness, he meant the transformation believers experience as they are changed from sinful beings into godly people. If we are going to be used by God, we must realize God has provided everything we need to be successful in our spiritual walk with Christ. He has secured our future and changed our present. When people fail to honor God in their walk with Him, they cannot say it was because God did nor give them what they needed to be successful. Peter emphasized three particular aspects of the Christ who called us. First, He called us. Salvation did not originate with us but rather is based on God’s initiative. Second, He called us by His own glory. Christ is characterized by glory. The glory of the Father and the Son is the splendor of God’s identity: who He is. Third, He is characterized by goodness. This refers to God’s virtue or excellence in everything that He does. VERSE 4 By His glory and goodness Christ has given us some very great and precious promises. These promises, among other things, involve sharing in the divine nature. This does not mean we become gods, as some other religions mat teach. However, we do have Christ within us (John 14:23), which enables us to become increasingly like Christ in our thoughts and actions. To share in the divine nature is also to escape the corruption that is in the world. This involves progressive sanctification, whereby a believer grows in his or her relationship to God, shedding sinful attitudes and actions while embracing godly thoughts and deeds. Certainly, this does not happen ultimately until we are changed by seeing Jesus face-to-face (1 John 3:2-3). Trusting in Christ does not make a person instantly perfect, but it does begin a process where He begins to transform us into His own likeness How does knowing that God has provided everything we need give us confidence in serving him?

2 PEDRO 1:1-11 Sa kanyang unang liham, binigyang-diin ni Pedro ang pagdurusa at ang papel na ginagampanan nito sa buhay ng mga mananampalataya. Sa kaniyang ikalawang liham, idiniin ni Pedro ang praktikal na pamumuhay Kristiyano. Idiniin ng Ikalawang Pedro ang pananampalataya at makadiyos na pamumuhay at nagbabala laban sa pagpapaubaya sa mga huwad na guro na umaakay sa mga tao palayo sa katotohanan. Ang liham ay nagtatapos sa katiyakan ng pagbabalik ni Kristo at ang epekto nito sa mga mananampalataya sa paglikha ng pagnanais para sa banal na pamumuhay Ipinakilala ng manunulat ng 2 Pedro ang kanyang sarili bilang si apostol Pedro (2 Ped. 1:1), gamit ang Semitikong bersyon ng Simeon na ginamit sa ibang lugar lamang sa Gawa 15:14. Sa liham ay tinukoy niya ang mga pangyayaring personal kay Simon Pedro na apostol. Ang manunulat ay isang saksing nakakita ng pagbabagong-anyo (2 Ped. 1:16-18), na magiging totoo lamang kina Pedro, Santiago, at Juan. Sinipi pa nga niya ang mga salitang binigkas sa pangyayaring iyon (1:17) Sa pagsusulat sa pagtatapos ng kanyang buhay, ipinaalala ni Pedro sa kanyang mga mambabasa ang pagbabalik ni Kristo at hinimok sila na labanan ang maling turo na maaaring lumakas pa pagkatapos ng kanyang kamatayan. Sumulat siya bilang pastor sa kanyang mga tatanggap dahil sa pagmamalasakit sa simbahan. MANINDIGAN SA LUBOS NA PAGLALAAN NG DIYOS (2 PED. 1:3-4) VERSE 3 Mayroon tayong napakalaking mapagkukunan batay sa ating kaalaman kay Kristo. Ang kaalamang ito tungkol sa Kanya ay kaalaman sa relasyon sa halip na kaalaman lamang tungkol sa Kanya. Nakikilala natin Siya hindi dahil sa anumang likas na kakayahan kundi dahil tinawag tayo ni Jesus sa Kanyang sarili.Tayo ay naligtas hindi sa pamamagitan ng ating sariling mga kakayahan kundi sa pamamagitan ng banal na kapangyarihan. Gayunpaman, dahil sa kaligtasang iyon, ibinigay sa atin ng Diyos ang lahat ng kailangan para sa buhay at kabanalan. Sa pamamagitan ng buhay, ang ibig sabihin ni Pedro ay buhay na walang hanggan, na isang regalo ng Diyos. Sa pamamagitan ng kabanalan, ang ibig niyang sabihin ay ang pagbabagong nararanasan ng mga mananampalataya habang sila ay binago mula sa makasalanang mga nilalang tungo sa maka-Diyos na mga tao. Kung tayo ay gagamitin ng Diyos, dapat nating matanto na ibinigay ng Diyos ang lahat ng kailangan natin upang maging matagumpay sa ating espirituwal na paglakad kasama ni Kristo. Sinigurado niya ang ating kinabukasan at binago ang ating kasalukuyan. Kapag nabigo ang mga tao na parangalan ang Diyos sa kanilang paglakad na kasama Niya, hindi nila masasabi na ito ay dahil hindi ibinigay ng Diyos sa kanila ang kailangan nila para maging matagumpay. Binigyang-diin ni Pedro ang tatlong partikular na aspeto ng Kristo na tumawag sa atin. Una, tinawag Niya tayo. Ang kaligtasan ay hindi nagmula sa atin bagkus ay nakabatay sa inisyatiba ng Diyos. Pangalawa, tinawag Niya tayo sa pamamagitan ng Kanyang sariling kaluwalhatian. Si Kristo ay nailalarawan sa pamamagitan ng kaluwalhatian. Ang kaluwalhatian ng Ama at ng Anak ay ang karilagan ng pagkakakilanlan ng Diyos: kung sino Siya. Pangatlo, Siya ay nailalarawan sa pamamagitan ng kabutihan. Ito ay tumutukoy sa kabutihan o kahusayan ng Diyos sa lahat ng Kanyang ginagawa. VERSE 4 Sa pamamagitan ng Kanyang kaluwalhatian at kabutihan ay binigyan tayo ni Kristo ng ilang napakadakila at mahalagang mga pangako. Ang mga pangakong ito, bukod sa iba pang mga bagay, ay nagsasangkot ng pakikibahagi sa banal na kalikasan. Hindi ito nangangahulugan na tayo ay nagiging mga diyos, gaya ng itinuturo ng ibang relihiyon.Gayunpaman, mayroon tayong Kristo sa loob natin (Juan 14:23), na nagbibigay-daan sa atin na maging higit na katulad ni Kristo sa ating pag-iisip at pagkilos. Ang makibahagi sa banal na kalikasan ay makatakas din sa katiwalian na nasa mundo. Ito ay nagsasangkot ng progresibong pagpapabanal, kung saan ang isang mananampalataya ay lumalago sa kanyang kaugnayan sa Diyos, ibinubuhos ang makasalanang mga saloobin at mga kilos habang niyayakap ang makadiyos na pag-iisip at mga gawa. Tiyak, hindi ito mangyayari sa huli hangga't hindi tayo nababago sa pamamagitan ng pagkikita ni Hesus nang harapan (1 Juan 3:2-3). Ang pagtitiwala kay Kristo ay hindi gumagawa ng isang tao kaagad na perpekto, ngunit ito ay nagsisimula ng isang proseso kung saan sinisimulan Niya tayong baguhin sa Kanyang sariling pagkakahawig Paanong ang pagkaalam na ibinigay ng Diyos ang lahat ng kailangan natin ay nagbibigay sa atin ng tiwala sa paglilingkod sa kaniya?